DAMLACIK

02 Aralık 2008 Salı, 15:17

Yaşanılan her an unutulmaya mahkum
Neden hiçbirşey kalıcı değil?
Hafızaları boş resimlerle doldurmanın anlamsızlığı içinde yüzüyoruz.
Dibe dalışlarımızda,keşif yolculuğu yapıyoruz,
Çıkarttığımız kum taneciklerine anlam yüklüyoruz.
Kimi tutkularına yenik,kimi hırslarına düşkün
Kimi yolculuktan eli boş dönmenin sersemliğine yakalanmış…
Giren çıkan belirsiz bu hafızahane’ye çünkü;
Haritasız yeryüzündeki isimlendirilmemiş Büyük okyanus’un sularında yüzmek
Ya da boğulup o Büyük balığa yem olmak
Ya da Suyun sana sunduğu tüm alternatifleri kuşkusuz denemek kıyasıya
Ben denerim, o sunar seçeneklerini. Kontrol kimin elinde?meçhul…
Başrolü mü yönetmen koltuğu mu?
Figüranlık herşeyden önce.
Şimdi işte şimdi!!! Yönet beni,batır çıkar suya
Göster o hiç görmediğim maviyi,yeşili,siyahı…
Yem yap beni balıklara,gösterme yönümü.
Bir savaş gemisinin batığıyım ben,izin verme beni keşfetmelerine
Her anım değişken,istediğim an tecrübeli dalgıç,
İstersem yaşlı balıkçının ağındaki toy balık
Ama gücüm yok tüm dünyanın sularını kaldırmaya,belki küçük bir göl
Ya da yol kenarındaki su birikintisi kapasitem.
Ne yağmur yağdırabilirim ne de şimşek çaktırabilirim
Benim gücüm kendime, kendimden başka kimseye.