Sıradan bir gün gibiydi.Sokaklar,caddeler günlük rutinlerine devam etmekteydi.

Yağmur yağıyor,seller akıyordu.Arap kızının camdan bakmaması için sanki tüm binalar aralarında gizli bi antlaşma yapmışcasına, pencerelerini açmamakta direniyordu.

Alelacele araçlara tıkışan insanlar bi amaç için biraraya gelmişlerdi.Yağmura çamura aldırmadan, gözlerini Happy Birthday bürümüş insanlar O'na doğru koşuşturuyordu.

 Bense tüm bu olana anlam veremiyordum.5N1K beynimi kemirmekte, yüz kaslarımın acayip şekiller almasını kontrol edemiyordum.

 Oysa herşeyin nedeni bu mucizeye tanık olmaktı.Öylesine bi mucizeydi ki; kalabalıkların akıttığı gözyaşları sel olmuştu.Sellerin meydana getirdiği gözyaşı gölcüklerinden asfalt görünmez olmuştu.Bakanlara asfaltın ağladığı imajı veriliyordu.

 Derken doğa da kendini tutamayıp,koyvermişti kendini.Meydanları dolduran kalabalıkların gözyaşları karşısında o da bıraktı yaşlarını.Ağır bi matem havası vardı sanki, bu matem havası parlak bi geleceğin müjdecisiydi ve doğanın gözyaşları öylesine ağır öylesine güçlüydü ki, ondan korunmak isteyen matemcilerin şemsiyelerini kırıp geçiyordu.

 Saatler 15:40 yı gösterdiğinde testler tamamlanmak üzereydi,heyecanlı bi bekleyiş başlamıştı.Taksimden yola çıkan metro 3dakika sonra HacıOsman istikametinden gelecek olan metroyla çarpışacak,güç açığa çıkacak ve beklenen bebek dünyaya gelecekti.

Patlamayla birlikte matem havası yerini coşkulu sevinç gösterilerine bırakmıştı.İyi ki doğdun Serkan! çığlıklarıyla inliyordu her yer.

 İngiltere sevinç çığlıkları atmakta olan herkesi susturuyordu, çünkü bu doğum onlar için gerçek bi tehdit unsuru oluşturacaktı.

 O sabah hiç kimse bi rockstar olarak uyanmamıştı.Serkan'ın doğduğu gün rockstar olarak uyanmak kimin haddineydi.

 Yakubun merdivenlerini yavaşça tırmanan Serkan, yeryüzüne çıkmaya hazırlanıyordu.

 Dünyanın dört bi yanından insanlar onu görmeye geliyorlardı.

 Kilometrelere sığmayan kuyrukların dileklerini küçük bi kız çocuğu dile getirmişti.

İyiki doğmuştum, iyiki vardım!